کارآمدی آب شیرین‌کن‌ها در تأمین امنیت آبی
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۳۹۹۸۸
استفاده از آب شیرین‌کن‌ها یکی از مهم ترین ابعاد طرح انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس به فلات مرکزی است که در اجرای آن پیامدهای زیست محیطی و کارآمدی این آب شیرین‌کن‌ها نیز باید در نظر گرفته شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، فرایند نمک زدایی و شیرین سازی، از جمله پروژه‌های زیرمجموعه انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی ایران به شمار می‌آید که برای رفع کمبود آب در بخش‌های آشامیدنی، کشاورزی و صنعت در استان‌های مرکزی کشور با توجه به محدودیت منابع آبی داخلی در دستور کار قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با ادامه بحران خشکسالی در سال‌های اخیر، طرح انتقال آب دریا به داخل کشور با سرمایه گذاری واحدهای بزرگ صنعتی در دستور کار قرار گرفت که نتیجه آن، احداث خط اول انتقال آب کشور در سال ۱۳۹۹ به طول ۸۰۰ کیلومتر از غرب بندرعباس بود که از سه استان هرمزگان، کرمان و یزد می‌گذرد.
تاکنون پیشنهاد انتقال آب دریا به ۱۷ استان برای تأمین نیاز بخش‌های مختلف به ویژه صنعت، مطرح شده است و برای انتقال آب به هفت استان هرمزگان، کرمان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، یزد، اصفهان و سیستان و بلوچستان، تصمیمات نهایی گرفته و وارد مرحله مطالعات تکمیلی و اجرا شده و این طرح قرار است در گام نهایی، منابع آبی جدید برای این استان‌ها را تأمین کند.
قرار است در اجرای انتقال از دریای عمان، آب در مبدا شیرین و سپس به استان منتقل شود و هفته گذشته نیز نمایندگان مجلس شورای اسلامی وزارت نیرو را مکلف کردند تمهیدات لازم جهت تأمین و ساخت حداقل ۸۰ درصد از آب شیرین‌کن‌های مورد نیاز استان‌های واقع در سواحل خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر را از طریق خرید تضمینی آب شیرین شده و همچنین مدیریت هوشمند و تجمیع خرید آب شیرین کن‌ها از طریق انتقال فناوری به داخل توسط جهاد دانشگاهی، دانشگاه‌ها، مراکز پژوهش و شرکت‌های دانش بنیان فراهم کند.
تصفیه و شیرین سازی آب دریا فرایندی است که به منظور خالص سازی آب دریا برای مصارف آشامیدنی و صنعتی به کار می‌رود و منجر به تصفیه آب شور و خارج شدن نمک و امالح از آن می‌گردد.
در فرایند نمک‌زدایی، دستگاه‌ها معمولاً در نزدیکی دریا قرار دارند که آب را با فشار دریافت می‌کنند و در انتها تلخابی تولید می‌کنند که بدمزه، بدمنظره و بسیار گرم‌تر از آب معمول دریا بوده و از سوی دیگر میزان املاح آن (نمک طعام و دیگر نمک‌های معدنی) بسیار بالاتر از میزان شوری دریاست همچنین افزودنی‌های شیمیایی در مراحل مختلف فرایند برای حذف آلودگی، گرفتگی و خوردگی و ناخالصی‌های جدا شده از فرایندهای شیرین سازی آب و باقی گذاردن آنها در طبیعت یکی از مسائل مهم در واحدهای شیرین سازی است که باعث آلودگی‌های محیط زیست می‌شود.
آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی ایمنا با حجت میان آبادی، کارشناس حوزه آب درباره پیامدهای زیست محیطی استفاده از آب شیرین‌کن‌ها و انتقال آب دریا با فلات مرکزی ایران است.
ایمنا: دورنمای استفاده از تجهیزات آب‌شیرین‌کن در پروژه انتقال آب دریای عمان به استان‌های مرکزی را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
میان آبادی: آب شیرین کن یک فناوری است که کسی مشکلی با آنها ندارد و نمی‌تواند منکر استفاده از این فناوری‌ها باشد اما رویکردهای نادرست در سیاست‌گذاری فناوری و نگاه‌های جلوبین همراه با اقتصاد سیاسی پشت این فناوری‌ها است که سبب می‌شود آنها به آن اهداف خود نرسند و حتی به ضد خود تبدیل شوند تا جایی که مشکلات محیط زیستی مانند فرونشست و چالش‌های سیاسی، اجتماعی و امنیتی دیگری برای کشور تبدیل می‌کنند.
بحث و بررسی درباره آب شیرین‌کن ها در یک بخش مربوط به فناوری آب شیرین کن می‌شود و بخش دیگر مربوط به سیاست‌گذاری در حوزه آب شیرین کن‌ها.
به طور کلی گمشده مسائل کلان کشور در حوزه آب را می‌توان به شکل عام سیاست‌گذاری دانست و به صورت خاص موضوع نمک‌زدایی. به نظر می‌رسد که تاکنون سیاست‌گذاری در حوزه برداشت آب زیر زمینی، سد سازی و طرح‌های انتقال آب با رویکرد مناسبی صورت نگرفته است و در همه برههه‌های تاریخی با این فناوری‌ها رویارویی همچنین سیاست‌گذاری درستی انجام نشده است چه در زمینه پمپ آب و چه سدسازی واکنون در زمینه آب شیرین‌کن‌ها به همین دلیل این فناوری‌ها به ضد اهداف خود تبدیل شدند از جمله فناوری‌های پمپاژ که اکنون افت آبخوان و بحران فرونشست را به دنبال داشته است که اصفهان به شدت درگیر آن است همچنین فناوری سد می‌توانست مفید باشد اما به دلیل رویکردهای غلط و نبود نگاه جامع، اکنون به مسائل محیط زیست از جمله خشکی دریاچه ارومیه را دامن زده و امروز پس از مشکلات قبلی به سراغ فناوری آب شیرین‌کن‌ها آمده‌ایم.
ایمنا: استفاده از فناوری آب شیرین‌کن با چه چالش‌هایی همراه است؟
میان آبادی: مشکل بزرگ آب شیرین کن به عنوان یک فناوری و به طور کلی همه پروژه‌های بخش آب این است که مسائل امنیتی و مشکلات گوناگون انسانی، سیاسی، حقوقی و اقلیمی آب در کشور همگی به فناوری گره زده می‌شوند و این فناوری به نادرستی تنها نقطه نجات بخش همه مسائل کشور معرفی شده است این همان اتفاقی است که در شش دهه گذشته منجر به فناوری حفر چاه شد، سپس در دهه ۷۰ و با نهضت سدسازی این موضوع به عنوان یگانه نسخه نجات بخش مسائل آبی و همین طور مسئله غذایی، اشتغال و اقتصاد مطرح شد.
در اینجا مشکل از سد به عنوان یک سازه و فناوری نیست بلکه چالش اصلی مربوط به سیاست گذاری در استفاده از این فناوری است زیرا هنگامی که ما تمام مسائلبی آالا آبی مرتبط با آن را در ابعاد مختلف امنیت، اقلیم، محیط زیست و غذایی را به یک فناوری گره می‌زنیم و آن‌را نسخه شفابخش معرفی می‌کنیم تا بتوانیم برای آن بودجه و مصوبه دریافت کنیم به شکل علمی و تجربی ثابت شده که چنین فناوری نه تنها در میان مدت برای کشور فایده‌ای ندارد بلکه تبعات و آثار مخرب آن بیشتر می‌شود و این مسئله همچنان در مورد آب شیرین کن هم صادق است زیرا می‌بینیم که قرار نیست نسخه پیچی‌های غلط و مقطعی کنار گذاشته شوند.
علاوه بر بروکراسی‌های آبی، در مجموعه شرکت‌های مشاور و پیمانکار و مسئولان آبی نیز افرادی حضور دارند که در هر بازه زمانی، یک نسخه پول ساز را به عنوان تنها نسخه شفابخش و نجات دهنده مسائل امنیتی کشور ارائه می‌دهند.
ایمنا: برای حل این مشکل چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟
میان آبادی: موضوع اصلی این است که در حوزه فناوری آب شیرین کن به شکلی که در حال رخ دادن است، اقتصاد سیاسی این طرح‌ها را می‌توان مانع اصلی توجه درست به این پروژه دانست به عنوان مثال طرح آب شیرین کن عمان به مشهد حدود شش میلیارد دلار یا ۳۰۰ هزار میلیارد تومان هزینه دارد همچنین طرح عمان به زابل ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد در طرح عمان به فارس و عمان به اصفهان نیز سرمایه‌گذاری زیادی لازم است در حالی که آیا شرکت‌های مشاور و پیمانکار و به ویژه مسئولانی که امروز این پروژه‌ها را با هزینه‌های بسیار هنگفت از بیت‌المال و بودجه عمومی کشور به عنوان امنیت آبی تجویز تصویب و اجرا می‌کنند، پنج سال بعد مسئولیت عدم تحقق یا ابعاد و پیامدهای این پروژه‌ها را می‌پذیرند؟ این اتفاقی است که در گذشته نیز تکرار شده و در حوزه آب زیرزمینی، پدیده فرونشست، افراط در سدسازی که منجر به خشک شدن گاوخونی، دریاچه ارومیه و بختگان شد، کدام یک از مسئولان یا شرکت‌های مشاور و مجری که هزینه اجرای این طرح‌ها را پرداخت کردند و وعده امنیت آبی دادند مسئولیت آنها را بر عهده گرفتند؟
ایمنا: آیا می‌توان پیامدهای انتقال آب از دریا برای آینده را پیش‌بینی کرد؟
میان آبادی: موضوعی که در حوزه آب شیرین کن وجود دارد این است که اکنون مسائل آب شیرین کن‌ها فقط به پیامدهای محیط زیستی تغییر پیدا کرده است اما به نظر می‌رسد که مسائل و ابعاد طرح‌های آب شیرین کن بسیار فراتر از اینها خواهد بود یک مثال آن در بعد مسائل امنیتی است، در کجای دنیا این اتفاق رخ می‌دهد که تولید در حوزه امنیت آب شرب به شرکت‌های خصوصی واگذار شود؟
حتی در کشورهایی با اقتصاد باز و آزاد یا در اصطلاح کاملاً توسعه یافته نیز شرکت‌های خصوصی تنها کار توزیع آب را انجام می‌دهند، چند کشور را می‌توان در دنیا نام برد که مسئله تولید و امنیت آب شرب شهری خود را به شرکت‌های خصوصی واگذار کرده باشد. باید به این موضوع توجه کرد که اگر امنیت تأمین آب شرب مشهد، خراسان جنوبی، زابل، زاهدان و فلات مرکزی را در اختیار یک شرکت خصوصی قرار دادیم و پس از پنج سال تولید خواستار افزایش قیمت شد، چه راهکاری وجود دارد.
موضوع مهم دیگر مسائل اجتماعی است، هنگامی که خط انتقال اصفهان، ورزنه به یزد اجرا می‌شد آیا چالش‌های اجتماعی، سیاسی و امنیتی آن قابل پیش‌بینی بود؟ در حالی که امروز پرونده به شورای عالی امنیت ملی نیز فرستاده شده زیرا تمام مطالعاتی که در زمان اجرای خط انتقال ورزنه به یزد انجام شده بود از جنس قطر لوله بود نه مسائل اجتماعی، سیاسی و امنیتی آن و اکنون آیا شرکت مشاور و پیمانکار مجری یا مسئول وقت تبعات اجتماعی آن‌را قبول می‌کند؟
ایمنا: تأسیسات آب شیرین‌کن نیز از نظر زیست محیطی پیامدهایی ایجاد خواهند کرد؟
میان آبادی: موضوعی که وجود دارد نمک زدایی است که اگر از یک حجمی وارد دریا شود، طبیعت و اکوسیستم دریا را به هم می‌ریزد البته ادعا این است که مسائل محیط زیستی رعایت شده است اما به نظر می‌رسد که عمده این مسائل و مطالعات محیط زیستی به شکل مقطعی و نقطه‌ای انجام شده است یعنی ممکن است که نمک تولیدی یک یا دو پروژه آب شیرین کن به شکل جداگانه باعث آلودگی دریا نشود اما لازم است که پنج دستگاه به طور همزمان مطالعه شوند و از آنجا که یک طرح جامعی برای آب شیرین کن‌ها نداریم می‌گوئیم موضوع نگران کننده اثر تجمیعی این آلودگی‌ها است.
ایمنا: آیا راهکار جایگزینی وجود دارد؟
میان آبادی: پژوهش‌هایی درباره لو آل لااآلودگی و مسائل زیست محیطی یک آب شیرین کن انجام شده و به نظر می‌رسد مشکل محیط زیستی وجود ندارد اما نگرانی این است که آیا مطالعه‌ای صورت گرفته که اثر تجمیعی کل آب شیرین کن‌ها را با همدیگر در نظر بگیرد؟
از آنجا که یک طرح جامعی درباره چشم انداز آب شیرین کن‌ها وجود ندارد، این طرح‌ها به شکل مقطعی و با فشار سیاسی - اجتماعی تصویب می‌شود مشابه سدسازی‌های گذشته بنابراین حتی در صورتی که طرح به تنهایی مشکل زیست محیطی ایجاد نکند، این امکان وجود دارد که هراه با ۱۰ پروژه دیگری که در کنار آن اجرا خواهد شد به نتیجه‌ای مانند سدهای حوزه دریاچه ارومیه منجر شود که به تنهایی اثر زیست محیطی نداشتند اما خشکی این دریاچه را به دنبال داشت. هنوز هیچ پژوهشی وجود ندارد که وقتی مجموعه طرح‌ها در کنار هم قرار گیرند چه اثرات زیست محیطی ایجاد خواهد کرد و این پرسشی است که باید سازمان محیط زیست پاسخ دهد.
از سوی دیگر مشکل بعدی آب شیرین‌کن‌ها وعده غیرقابل تحقق امنیت آبی است که به شکل غیرواقعی از سوی شرکت‌های مشاور و پیمانکار و مسئولان پشت این پروژه‌ها اعلام می‌شود. به عنوان مثال دشت خراسان و مشهد میزان با کسری یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون متر معکب کسری آب زیرمینی روبه‌رو است اما کل آبی که قرار است با هزینه شش میلیارد دلار به مشهد برسد حدود ۱۶۰ میلیون متر مکعب یعنی تقریباً ۱۰ درصد است بنابراین با انتقال به شرط اینکه هیچ مصرفی اضافه نشود با ۱۶۰ میلیون متر مکعب آب انتقالی از دریا چگونه می‌توان وعده امنیت آب برای ۱ و نیم میلیارد متر مکعب آب را داد؟
و یا اینکه ابرپروژه سنگین انتقال آب عمان به اصفهان قرار است چه میزان از کسری آب در حوزه آبریز زاینده رود را حل کند؟ همین طور در حوزه دشت سیستان کمترین نیاز این دشت برای حیات خود سه تا پنج میلیارد متر مکعب آب در سال است در حالی که برخی شرکت‌های مشاور، نمایندگان و لابی‌های پشت این پروژه ادعا می‌کنند که با هزینه و قیمت دلار کنونی، اعتبار اجرای این پروژه یک و هشت دهم میلیارد دلار یعنی نزدیک به ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار است و در نهایت ۴۰ میلیون متر مکعب آب برای حداقل نیاز آبی که ۳ تا ۵ هزار میلیارد متر مکعب منتقل خواهد شد و این عدد چگونه می‌تواند امنیت آبی را تأمین کند؟
کد خبر 697626منبع: ایمنا
کلیدواژه: انتقال آب دریای عمان به اصفهان انتقال آب دریای عمان به سیستان و بلوچستان انتقال آب دریای عمان به خراسان رضوی انتقال آب طرح انتقال آب طرح انتقال آب بن بروجن خطوط انتقال آب طرح انتقال آب بهشت آباد خط انتقال آب خلیج فارس انتقال آب از خلیج فارس طرح انتقال آب از خلیج فارس طرح انتقال آب به اصفهان طرح انتقال آب به دریاچه ارومیه انتقال آب اصفهان به یزد انتقال آب از دریا به فلات مرکزی انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان تونل انتقال آب انتقال آب از دریای عمان مشکلات طرح انتقال آب از خلیج فارس انتقال آب خلیج فارس به اصفهان جزئیات طرح انتقال آب به اصفهان مسیر انتقال آب دریای عمان انتقال آب از دریای عمان به یزد شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق فناوری آب شیرین کن مشاور و پیمانکار آب شیرین کن ها شرکت های مشاور سیاست گذاری انتقال آب دریا فناوری ها نظر می رسد هزار میلیارد متر مکعب آب فلات مرکزی محیط زیستی میان آبادی میلیون متر دریای عمان شیرین سازی زیست محیطی حوزه آب نمک زدایی محیط زیست امنیت آبی پروژه ها امنیت آب استان ها طرح ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۳۹۹۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاه‌کلید حل مسائل منطقه،دست ایران
روند تحولات موجود در غرب آسیا حکایت از قریب‌الوقوع بودن فروپاشی نظم کنونی و شکل‌گیری ساخت نوینی از نظم منطقه‌ای و به تبع آن نظم جهانی دارد.
به گزارش ایسنا، جام جم نوشت: سفر علی‌اکبر احمدیان، نماینده رهبر معظم انقلاب و دبیر شورای‌عالی امنیت ملی به روسیه که به دعوت نیکلای پاتروشف، دبیر شورای امنیت ملی روسیه صورت گرفت، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های خارجی و تحلیلگران داشت که گویای یک تحول بزرگ در عرصه امنیت اطلاعاتی میان کشورهای ضد یکجانبه‌گری آمریکاست تا با این ائتلاف از تهدیدهای موجود برای ایجاد یک فرصت ارزشمند بهره‌مند شوند و به نظر می‌رسد حضور نمایندگان ۱۰۶کشور دراین اجلاس امنیتی، فرصت مغتنمی است تا با گسترش همکاری در عرصه امنیت اطلاعات، اقدام به خلق ابزارها، نهادها و ساختارهای جدید در این زمینه کنند تا دربرابر این تقابل‌ها که شدت یافته و به تشدید تروریسم دامن زده، بی‌دفاع نباشند.
نقش سرویس‌های اطلاعاتی در توسعه تروریسم در منطقه
تحولات اخیر در عرصه روابط بین‌المللی، به‌خوبی نشان می‌دهد که مفهوم صلح بیش از هر مسأله دیگری در معرض خطر، تهدید و نقض قرار دارد و جنگ‌طلبی آمریکا و دست‌نشانده فاسد آن درمنطقه غرب آسیا، مهم‌ترین عامل در ایجاد شرایط کنونی شده است که در نتیجه آن، قریب بر۳۵هزارانسان که بخش اعظمی ازآنهاغیرنظامی بودند،تنها درغزه به شهادت رسیده‌اند تا بر هژمونی‌طلبی این دولت استعماری کمک کرده و مانع افول آمریکا و نابودی رژیم نامشروع صهیونیست باشند.
تروریسم یکی از شیوه‌های بارزی است که دولت‌های استعماری از آن بهره جسته‌اند تا به این وسیله بر تداوم حاکمیت‌شان کمک کنند. بی‌دلیل نیست که این پدیده شوم در حال حاضر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین خطرها در مسیر تحقق صلح و امنیت ملی و بین‌المللی به‌شمار می‌آید، ابزارهای جدید و نوین نیز به خدمت تروریست‌ها آمده‌اند و پیوند فناوری‌های نوین با اقدامات تروریستی تبدیل به یک گرفتاری راهبردی برای همه کشورها شده است به نحوی که گروه‌های کوچک با به‌کار گیری ساختارهای پیچیده فناورانه، مبدل به کنشگرانی قهار شده‌اند و با اقدامات تروریستی، عرصه را برای تحقق صلح، امنیت و ثبات منطقه‌ای تنگ کرده، مشغول یکه‌تازی هستند.
بنابر شواهد مستند و آشکار، آمریکا و رژیم غاصب صهیونیست در صدر فهرست حمایت از اقدامات تروریستی و مبتکر قتل‌های هدفمند و تروریسم دولتی هستند و بیشتر ملت‌ها از عوارض این جنایات بی‌بهره نمانده‌اند؛ حمله صهیونیست‌ها به دفتر کنسولگری ایران در سوریه و شهادت جمعی از مستشاران ایرانی که به‌صراحت خلاف اصول پایه‌ای حقوق بین‌الملل است، آخرین مورد از توسل صهیونیست‌ها به ابزار ترور با هدف مقابله با هژمونی ایران در منطقه و همچنین جهان است، غافل از اینکه این اقدام ددمنشانه آنها بر ابهت جمهوری اسلامی ایران افزود و پاسخ مشروع به جنایات اسرائیل در عملیات «وعده صادق» پیش‌بینی‌های آمریکا و صهیونیست‌ها را با شکست روبه‌رو کرد؛ زیرا آنها فکر می‌کردند جمهوری اسلامی ایران با این تجاوز آشکار دچار هراس شده و از کنشگری منطقه‌ای علیه اهداف دولت‌های استکباری عقب‌نشینی می‌کند اما دیدند که با پاسخ هدفمند و صحیح، حیثیت دفاعی و اطلاعاتی صهیونیست‌ها-که از حمایت آمریکا و چند کشور دیگر برخوردار بود-به فنا رفته و وجهه امنیتی آنها متزلزل شد.
به زعم آمریکا، برتری همه‌جانبه اسرائیل در منطقه غرب آسیا، می‌تواند به تحقق اهداف و نیات شوم آنها کمک کند لذا در تدوین برنامه‌های مرتبط با سیاست خارجی خود به آن پایبند هستند و ابایی از اعطای بودجه‌های کلان و حمایت‌های غیرمادی به این رژیم جعلی ندارند ونتیجه این شده است که صهیونیست‌ها با گریز از همه پیمان‌های ناظر بر فعالیت‌های هسته‌ای از جمله ان .پی. تی به انباری از سلاح‌های هسته‌ای دست پیدا کرده و از آن برای حمله به غزه و سایر حملات‌شان استفاده می‌کنند.ارائه اطلاعات امنیتی و اطلاعاتی به منظور ارزیابی قدرت رقبا و دشمنان و شناسایی نقاط ضعف و قوت آنها، اعلام به موقع هشدارها در خصوص احتمال وقوع جنگ و عملیات‌های کماندویی از سوی دشمن جهت آمادگی ارتش برای مقابله با هرگونه خطر احتمالی و تمرکز روی توسعه قابلیت‌های فناوری از جمله ماموریت‌های مهم سرویس‌های جاسوسی است تا با جمع‌آوری اطلاعات بخش‌های مختلف و ارسال آنها به یگان‌های فعال نقش‌آفرینی کرده و آن را در اختیار ارتش‌ها و موسسات نظامی سراسر جهان قرار دهند که بنا بر اذعان فعالان این عرصه، سرویس‌های جاسوسی آمان، موساد، شاباک و ... در این زمینه صاحب نام بودند و با شکست قطعی و غیر قابل ترمیم آنها در عملیات‌های طوفان‌الاقصی و وعده صادق رسوا شده و مقدمات سقوط رژیم غاصب را کلید زدند.
به طورکلی سازمان‌های جاسوسی با ترور می‌خواهند خود را موفق، مقتدر و توانمند معرفی کنند اما مروری بر اقدامات و عملیات‌های آنها نشان می‌دهد که حریف ایران نیستند و در اکثر رویارویی‌های خود با نیروهای اطلاعاتی و دفاعی جمهوری اسلامی، ناکام مانده‌اند. بررسی پرونده فعالیت‌های جاسوسی نشان می‌دهد اکثر آنها در سه حوزه جمع‌آوری اطلاعات، ترور اشخاص و ایجاد نزاع قومی-مذهبی متمرکز بوده‌اند اما در تله امنیتی سربازان گمنام افتاده و توان مقابله با چتر امنیتی جمهوری اسلامی ایران را ندارند.
مقابله با انحصارگرایی غرب در حوزه اطلاعات
انحصار اینترنت، سیستم‌های عامل رایانه‌ها و تلفن‌های هوشمند(مانند ویندوز و اندروید)،دیتاسنترها وسکوها(مثل گوگل و NSA) به آمریکا، زمینه مساعدی را به منظور سوءاستفاده از اطلاعات و توانمند شدن آنها برای نفوذ تا عمق زندگی افراد، جوامع و کشورها فراهم کرده است و نهادهای وابسته به آن نقش بی‌بدیلی در شکل دهی خواسته‌ها، سبک زندگی، افکار و ایده‌های جوامع بشری مطابق با اهداف و امیال صاحبان قدرت و نظام سلطه بین‌المللی دارند و این امر نقطه آغازی برای در اختیار گرفتن زیرساخت‌های حیاتی کشورها و تهدید آنها دارد کما اینکه در حال حاضر زیرساخت اینترنت در انحصار آمریکاست و از این طریق قادر است تا زیرساخت‌های همه کشورها را در تصرف، کنترل و اختیار خود در آورد و به شیوه‌های زیر پوستی که همان تغییر در هویت افراد و جوامع بشری است، به حذف تدریجی حاکمیت ملی کشورها به نفع خودشان پرداخته و زمینه اساسی برای ایجاد گسست و شکاف نسلی را فراهم کند اقدامی که در بسیاری از کشورها رخ داده و آمریکایی‌ها می‌خواهند فرهنگ منحط غربی را جایگرین ارزش‌های انسانی و اجتماعی سراسر دنیا کنند و برای این توطئه از ابزارهای ارتباطی و شبکه‌های اجتماعی بهره می‌برند.در حال حاضر دستیابی به ثروت و قدرت علاوه بر توانمندی‌های میدانی و عملیاتی به امکان استفاده از اطلاعات نیز ربط دارد؛ روندی که با رشد سریع اختراعات در زمینه فناوری‌های جدید اطلاعاتی شکل گرفته و بر این اساس، فناوری‌هایی با امکان ارتباطات راه دور و رسانه‌ها، فضایی کاملا نو را در زمینه توسعه اقتصاد و سیاست به وجود آورده‌اند و می‌طلبد جمهوری اسلامی ایران با حضور در ائتلاف‌های منطقه‌ای، فضای حضور در مناسبات جهانی را فراهم کرده و از ظرفیت‌های رو به رشد خود در زمینه اطلاعات بهره‌مند شود؛ رویه‌ای که به درستی در حوزه سیاست خارجی دولت سیزدهم مورد استفاده قرارگرفته است و آنها با تقویت حوزه دیپلماسی به مقابله با تهدیدات غرب به خصوص آمریکا پرداخته‌اند و با حضور در مجامع مختلف منطقه‌ای و جهانی افکار عمومی را در جریان اقدامات صلح‌طلبانه ایران قرار داده‌اند تا به این ترتیب از اثرات تحریم کاسته و بنیان‌گذار یک اجماع علیه انحصارگرایی غرب در حوزه اطلاعات باشند؛ روشی که آمریکا نیز برای خروج از بحران‌های پیش‌رو به آن پناه برده و به مصاف «تیک تاک» رفته است تا از نفوذ افکار و برنامه‌های این شرکت بر کاربران آمریکایی جلوگیری کند.
نظم نوین جدید با حضور مقتدرانه ایران
روند تحولات موجود در غرب آسیا حکایت از قریب‌الوقوع بودن فروپاشی نظم کنونی و شکل‌گیری ساخت نوینی از نظم منطقه‌ای و به تبع آن نظم جهانی دارد؛ طرح ایده‌هایی همچون «معامله قرن»،«صلح عبری-عربی» و«پیمان ابراهیم» و شکست آنها در مقاطع مختلف حکایت ازتزلزل نظم کنونی و بیداری ملت‌های جهان نسبت به طرح استکباری آمریکا علیه اراده ملت‌ها درتعیین حاکمان‌شان دارد.
گذشت بیش ازهفت ماه از تجاوز ۷۰ساله صهیونیست‌ها برفلسطین اشغالی تنهابخشی ازاین پروژه استعماری غربی‌ها در این منطقه استراتژیک است که در مقابله با گروه‌های تکفیری هم سربلند میدان شد و فضا را در اختیار تسلط گروه‌های رادیکال مثلا اسلامی قرار نداد. اتحاد استراتژیک ایران با قدرت‌های منطقه‌ای نظیر چین و روسیه، گسترش جبهه مقاومت و انتقال قدرت اقتصادی ازغرب به شرق جهان از ویژگی‌های نظم نوین است که جمهوری اسلامی ایران درآن نقش داشته و به افول هژمونی آمریکا سرعت بخشیده است.سفر رئیس‌جمهور به پاکستان و حضور رئیس شورای عالی امنیت ملی کشور درروسیه که منجر به توافقات سیاسی،اقتصادی، اطلاعاتی و امنیتی.مهمی بین طرفین شد،گواه دیگری برشکل‌گیری نظمی نوین درمنطقه و انزوای روزافزون آمریکا و اسرائیل است؛ به ویژه که تحولات اخیر به شکاف واشنگتن و رژیم غاصب صهیونیست دامن زده است.
چند نکته درباره یک نشست
حضور علی‌اکبر احمدیان، دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در رأس یک هیات بلندپایه امنیتی برای شرکت در دوازدهمین «نشست بین‌المللی مقامات عالیرتبه مسئول در امور امنیتی» و «نشست دبیران شوراهای امنیت ملی کشورهای عضو بریکس» به لحاظ روند تحولات منطقه‌ای به خصوص بعد از عملیات وعده صادق، اهمیت بالایی داشت و نشان داد ایران در روند شکل‌گیری نظم نوین منطقه، می‌کوشد با همکاری سایر کشورها با تروریسم، به ویژه تروریسم دولتی اسرائیل مقابله کند.
ایران و روسیه در ماه‌های اخیر هردو قربانی تروریسم بوده‌اند و برگزاری اجلاس امنیتی سن‌پترزبورگ نسبت به اجلاس امنیتی مونیخ که شرکت‌کنندگان در آن عمدتا حامی تروریسم هستند، حائز اهمیت است.
۱۱۰ کشور از پنج قاره جهان در این اجلاس حضور داشتند واین مسأله حکایت از اهمیت این اجلاس و توجه به رویکردهای تازه
امنیتی برپایه همکاری دارد.مذاکرات دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان با مقامات کشورهای هند، برزیل، سوریه،عراق و...، نمونه‌ای از این تعاملات است.
این اجلاس امنیتی درحالی برگزار می‌شود که منطقه در آتش جنگ‌افروزی صهیونیست‌ها می‌سوزد و اتحاد جهانی برای مقابله با این جنگ‌طلبی بسیار مهم است به‌ویژه که بعد از عملیات وعده صادق، نگاه‌ها به ایران دوخته شده تا تحولات را بر اساس تفاهمات امنیتی جدید ـ‌که در حاشیه اجلاس به امضا رسیده است ـ مدیریت کند.
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد